Kopie van dit verhaal staat op Tweakblogs
Zo waren we in 2013 al 3 jaar getrouwd, betekent dat we volgend jaar alweer 5 jaar getrouwd zijn. Wat gaat de tijd toch snel.
In één van de eerste jaren heb ik mijn lieftallige Anya beloofd dat ze voor haar 30e een kindje zou hebben. Ja, je zegt zo wat om iemand blij te maken he ;). Gelukkig voor haar ben ik een man van mijn woord en zo zijn we eind 2013 begonnen om deze wens tot werkelijkheid te maken. Helaas voor ons was dit niet in een letterlijke wip gebeurd, maar met wat lichte medische hulp mochten we begin 2014 dan ook definitief zeggen, we zijn zwanger.
Dan begint een hele nieuwe periode in mijn leven. Ik had wel verwacht dat het impact zou hebben op mijn leven, maar niet op deze (positievere) manier.
Als man heb je wat minder met het hele baby-verhaal. Ook mijn collega’s op het werk vertelde eigenlijk dat je het eerste jaar gewoon niks aan een kind hebt. Ik kan je vertellen, zij hadden het mis.
Even terug naar de maanden van zwangersschap. Ik heb natuurlijk geen vergelijkingsmateriaal als het gaat om Nederlandse of Russische zwangere vrouwen en ik kan ook niet uit eigen ervaring vertellen hoe het gaat. Wat ik wel grappig vond is dat Anya een behoorlijke nesteldrang had. Alles moest schoon en in orde zijn (kamertje) en ruim van te voren (terwijl er letterlijk nog maanden tijd was :+ ). Gelukkig was Anya niet van het moet allemaal super luxe en nieuw zijn, dus met een IKEA kinderkamer en een tweedehands buggy waren we snel klaar met dat spul.
Dan krijg je natuurlijk ook de zogenaamde puf cursus waar ze natuurlijk wilde dat ik mee naartoe ging. Ze had er één uitgezocht en dat was de zogenaamde hypnobirthing. Ik dacht, waarschijnlijk wat jullie nu ook denken, dat het behoorlijk vage shit en zweverig zou zijn.
Ik kan je zeggen, dat is het niet. Hier wordt je geleerd hoe je moet ontspannen dmv massage en een lichte vorm van (zelf)hypnose. Dit werkt verrassend goed en de cursus zelf was ook met name heel erg veel ontspannen (voor zowel man als vrouw, yay!). Uiteindelijk heeft dit met de geboorte daadwerkelijk ook geholpen.
Toen was het zover, op 10 september 2014 kreeg ik een skype bericht van Anya dat de weeën nu echt vervelend begonnen te worden en dat er ook weer wat vocht uit was gekomen. Ik ben rustig naar huis gereden, heb daar nog een broodje gegeten en toen zijn we naar het ziekenhuis gegaan (Anya wilde toch graag een bevalling in het ziekenhuis).
In het ziekenhuis aangekomen (±14:00), werd er eerst gekeken met een ECG wat de hartslag was en hoe de persingen gaan. Oude computer met monitor en daarop een 3-tal grafieken die pieken als er een wee is (blijkbaar). Verder kon ik er niet zo heel veel mee :P,
Dat duurde en duurde maar, gelukkig zijn ze in het ziekenhuis van Helmond goed voorbereid en heb ik daar de koelkast met broodjes en chocolademelk leeggeroofd :+ (ik had honger).
Rond 16:30 pas kregen we uitslag wat het vocht was. Anya bleek toen al 5 cm ontsluiting te hebben, we mochten dus naar de bevallingskamer. Nadat we daar aangekomen waren kregen we een maaltijd voor 1 persoon die al redelijk koud was, het was nogal druk daar blijkbaar :{. Nouja, ik had de koelkast al leeggeroofd dus veel honger had ik niet meer 😮 😛
Uiteindelijk heeft Anya om 20:30 gevraagd voor pijnstilling. Het ontspannen werkte niet meer (8cm ontsluiting ofzo) dus kreeg ze de nieuwe pijnstilling die ze zelf kan bedienen met een knopje. Remifentanil heet dit blijkbaar, komt er op neer dat ze 0,1mg per keer dat ze drukte kreeg en dat maximaal 7x. Hierna 3 minuten niet meer. Gelukkig hebben de makers van dat apparaat geen verschil gemaakt in het piepje of het nou wel of niet de pijnstilling geeft. Anya was tegen middernacht wel heel consequent in het piepjes maken met dat apparaat.
Uiteindelijk mocht Anya om iets over 00:00 beginnen met persen en uiteindelijk om 00:50 is onze prachtige dochter Lisa geboren (met een Apgar score van 10/10 en een gewicht van 3630 gram). Anya heeft wel 1,5 liter bloed verloren tijdens de bevalling (of liever gezegd, via de nageboorte). Hierdoor was Anya de eerste 3 dagen na thuiskomst nog bedledig.
Bij dag 3 hebben we de wieg van onze slaapkamer naar haar eigen kamer gebracht. Dit omdat Anya bij elk geluidje wakker werd van Lisa dus heeft ze heel weinig geslapen de eerste nachten.
Inmiddels is onze dochter 10 weken oud en heeft ze inmiddels een Nederlands paspoort (dit omdat we haar ook in Rusland gaan inschrijven voor met name het gemak dat ze ook naar baboeska kan 🙂 ).
Lisa is een hele vrolijke meid die nu al heel erg van muziek houdt (goede muziek) en al enorm lacht als pappa terug komt van het werk.
Eerlijk gezegd, had ik niet verwacht dat ik het zo leuk zou vinden. Ik denk dat ik opnieuw verliefd ben geworden O+
Lisa:
